Goed volk - Reisverslag uit Leiden, Nederland van Bram Workum - WaarBenJij.nu Goed volk - Reisverslag uit Leiden, Nederland van Bram Workum - WaarBenJij.nu

Goed volk

Door: Bram van Workum

Blijf op de hoogte en volg Bram

23 November 2010 | Nederland, Leiden


Ik wil even wat aandacht vestigen op wat namen en dan met name ééntje die mij op dag 1 al opviel. Hij heet João en hij is 16 jaar, wil professioneel voetballer worden maar als dat niet lukt gaat hij wel bij de federale politie. Hij heeft 2 zusjes en 2 broertjes; die overigens een eeneiige tweeling zijn. Hij is zeer serieus over zijn school, mist niks en maakt altijd zijn huiswerk.
Tussendoor doet hij zijn taken in het huisje waar hij woont en helpt hij mij met hardlopen. Ik kan het niet en hij rent naar het dorp op en neer en haalt auto’s in; zo hard gaat hij ongeveer.
Als het weekend is gaat hij voetballen in het dorp met zijn team en heeft hij er gigantisch de pest in als het uitliep op een vechtpartij. Immers wordt je door een scout (persoon van een grote club die talent zoekt) niet serieus genomen als je bij een groep vechtersbazen hoort.

In mijn 1e week hier zag João voetballen met zijn tweeling broertjes. Hij deed allerlei ingewikkelde balschoten terwijl het kleine duo in het doel stond. Naderhand ging hij op doel en viel hij bij ballen die hij met gemak kon hebben. Z’n broertjes probeerde de voetbewegingen na te doen die grote broer net liet zien en als ze raak schoten gilde ze het uit van plezier.

Ik zag daar wel dat João nu al meer een vader is voor zijn brusjes dan ze van hun echte vader ooit hebben gehad. Die smeerde ‘m namelijk toen João 6 jaar was en mettertijd overleed zelfs zijn moeder. Toen ze er alleen voor stonden hadden ze wel familieleden maar die woonden overal en nergens door het land. Een tante van João woont in Rio in een sloppenwijk en daar kon hij ook niet echt blijven.

Uiteindelijk zijn ze via Rio bij REMER terecht gekomen en wonen ze nu in Pequeri.

Ze wonen hier nu een klein jaartje denk ik, weet het eerlijk gezegd niet zeker, en ze wachten op doorplaatsing. Voor João kan dat betekenen dat hij in het studentenhuis van REMER terecht kan komen als hij op een volgende school terecht komt. Hij en zijn brusjes zullen dan wel verder van elkaar wonen dan nu. De stad waar het studentenhuis staat heet Juiz de Fora en ligt op zo’n 45 minuten met de auto van de woonboerderij en João kan dan wekelijks op en neer met de boodschappen voor de boerderij maar dat is natuurlijk niet veel. Toen ik zei dat ik een avondje alleen zou zitten in het vrijwilligers huis vroeg hij of ik daar niet verdrietig over was. Hoezo??? “Nou: dat je alleen bent, dat kan ik niet hoor”…

Een week of wat geleden was Robert, de directeur van REMER, nog op Radio1 (uitzending hier: http://weblogs.vpro.nl/villavpro/2010/11/10/crack-de-nieuwe-epidemie-in-brazilie/ )Hij vertelde daar over de 20 jaar dat hij en zijn medewerkers in de weer zijn voor de kinderen van Brazilië. Hij heeft het gedaan gekregen dat er dus een Sitio Shalom bestaat en overige opvanghuizen bestaan voor jongeren.
Zijn organisatie volgt kinderen van begin tot eind als ze te oud zijn om nog bij REMER te zijn. Alle jongeren kunnen onder de zorg van REMER van basis tot na de middelbare school gevolgd worden en daarna hebben ze nog een studeer plek voor hen.

De interviewster vroeg of en waarom en in de afgelopen 20 jaar bar weinig is veranderd en ik vond dat een begrijpelijk vraag maar een gemakkelijke vraag en niet aan het juiste adres. Je kunt het wel kritisch willen bekijken maar de Brazilianen zelf hebben de nodige verantwoordelijkheden die ze niet nemen. Zo heeft de regering besloten om in Rio de natuur (parkjes, schoonheid v/d stad) te beschermen tegen de oprukkende sloppenwijken… Ze bouwen er dus muren omheen.

De politie is druk doende alle zwervers, ongewenste en drugsbendes uit de stad te verjagen in aanloop naar 2012,2014 en 2016. Zoals jullie wel weten heeft Rio de komende jaren genoeg aandacht en inkomsten in het verschiet maar dat lost men op door de al bestaande sociale verdelingen te verergeren.

Julie hebben gehoord uit het interview met Robert dat er weliswaar rust en vrede heerst in een hoop wijken maar dat er weinig hoop bestaat voor de toekomst. Als men straks niet oppakt en volhoudt wat er nu mogelijk gaat zijn dan is alles weer terug bij af en ik hoop dat João er goed voorstaat tegen die tijd.

Ik heb de vorige keer nog ea verteld over het bouwen van antennes voor het terrein maar in de tussentijd bleek dat WIFIshop.nl mij een antenne wil sponsoren. Deze zal komende week aankomen en die ga ik gebruiken om het terrein van internet te voorzien. Ik ga dan nog wel wat ontvangst Pantennes bij bouwen omdat ik wat vrees heb voor de bomen hier en dat ze het signaal zullen verstoren. Ik en Anderson (medewerker van hier) zijn druk doende het telefoonbedrijf duidelijk te maken wat we willen en wat ADSL is want kennelijk kent niet iedereen dat. Het zou mooi zijn als het lukt want dan kunnen een hoop kinderen veel makkelijker allerlei lessen volgen en schoolwerk maken in plaats van dat ze moeten lopen door weer en wind.

Ook heb ik wel zin in meer werk wat het taalgebruik vlot niet echt. Goed schrijven is toch wat anders dan goed spreken enzo. Ik heb onderhand wel een paar keer pannenkoeken gemaakt, gedanst en spelletjes gedaan met veel kinderen en meegedaan met hun kerkdiensten. Ik kreeg nog een complimentje van de baas want de overige leidsters zeiden dat ze (op een dag dat er veel kinderen waren en een leidster ziek was) dat ze alle kinderen aan mij konden overlaten en dat de kinders veel respect toonden voor mij, ahum. Na 2 weken dus al zover dat ik zelfstandig op de kinderen kon letten. Nu vroeg de bazin of ik dus in de huisjes wilde werken als leidsters ziek zijn of iets anders moeten doen. Ik had echter gezegd :, neeuuuuu pas na 1 maand als ik de taal wat meester ben maar nu een leidster ziek is heeft de bazin iemand anders gevraagd en ben ik jaloers ;)

Komende week maar zeggen in de vergadering dat ik er wel klaar voor ben.

Fotos van João, andere jongeren en nog veel meer:

http://www.flickr.com/photos/roflastc/sets/72157625215890633/


PS. Ik had het bovenstaande gister willen plaatsen maar dat is pas vandaag gelukt…Als je tot hier bent gekomen dan kan ik nu wel melden dat 3 van mijn 4 dozen met spullen voor de kinderen zijn aangekomen. Helaas is 1 doos met , oooooo wat toevallig, alle snoeperij voor de kinderen niet aangekomen. Ik zou in dit land een bendelid kunnen betalen om mij te beschermen als ik door het land reis maar de overheid kan de politie nog niet eens genoeg betalen om van andermans spullen af te blijven. Tegelijkertijd laat men hier in Pequeri de auto onbewaakt achter terwijl de bewakers van de bank rondlopen met G3 geweren (stop je een woeste olifant mee)
Wellicht om zichzelf te beschermen tegen mensen die het niet meer pikken?

  • 23 November 2010 - 09:24

    Jacqueline:

    Wat een leuke foto's zeg.En tof dat je al aardig gewend bent,en dat de kinderen en leidsters je al zo vertrouwen.Als ik zo lees doe je het harstikke goed daar,wees daar trots op.Ik ben volgend jaar pas aan de beurt.

    groetjes Jacqueline

  • 23 November 2010 - 21:30

    Annette:

    Jeeeeeejjj! Wat fijn dat de er dozen zijn aangekomen!! Maar jammer van die andere snoepjes doos. Zat daar ook alles in voor de stroopwafels??

    Echt gaaf om je verhaal zo te lezen, kan er helemaal in mee leven lijkt het wel. Ben blij dat je het goed naar je zin hebt en jaloers dat je dit doet.

    Alleen ben je een suffe dat je die uitdaging, om op de kinders te passen, niet gelijk aannam. Doe nou maar gewoon, je kan het wel en anders vragen ze je toch niet.

    Nou dikke kus....jezus

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Nederland, Leiden

Bram

Actief sinds 18 Feb. 2010
Verslag gelezen: 293
Totaal aantal bezoekers 27306

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Wonen en werken in Brazillie

Landen bezocht: