En dat is maand 2
Door: Bram van Workum
Blijf op de hoogte en volg Bram
08 Januari 2011 | Nederland, Leiden
Ik heb niet iedereen een gelukkig Nieuwjaar gewenst dus bij deze: Een goed en voorspoedig 2011 voor iedereen!
http://www.flickr.cm/roflastc voor foto’s.
Het is nu schoolvakantie in Brazilië en dat is te merken aan alles wat het lijkt wel trager en meer ongeorganiseerd te gaan dan ooit.
Het heeft bv. Weken geduurd voordat de internet verbinding in Pequeri was hersteld en zelfs het hele dorp zat een dag of wat zonder verbinding met de buiten wereld. Dat betekende dan weer niet dat er niks te doen was want ik heb kerst doorgebracht bij een familie thuis. Het geval wilde namelijk dat niet alle kinderen met Kerst op verlof konden naar hun families. Sommigen hebben echt niemand en om hen toch een uitje te gunnen zijn ze mee gegaan naar de huizen van de medewerkers van de boerderij.
Aldaar kreeg men ruim te eten en zijn we daar 4 a 5 dagen gebleven. Het eten was fantastisch en in ruime hoeveelheid aanwezig. Het slapen was echter lastig en daar bleek ook een groot verschil in met wat ik gewend ben. Er waren wel matrassen aanwezig maar die waren stuk voor stuk zo dun dat je toch wel op de grond lag. Vervolgens loopt door de nacht en vroege ochtend jan en alleman in en uit voor werk of andere dingen dus na 2 nachtjes was ik aardig moe. Het was er niet minder gezellig door al was ik wel te duf om 2 woorden tegelijk te zeggen.
In het dorp had men de boel aangekleed met veel kerstverlichting en vuurwerk en mochten de kinders heeel lang op blijven. Vooral voor de pubers was het een belangrijk weekend want ze konden langer dan ooit met hun vriendje of vriendinnetje rondhangen rond het plein. Helaas ook wel een vechtpartijtje maar dat lag volgens de mensen om mij heen aan die ene kerel die altijd ruzie zoekt met iedereen.
Oud en nieuw was net zo leuk maar dan wel op de boerderij met iedereen gezamenlijk in de kantine voor een grootsch maal. Ik had met mijn collegea wafels en oliebollen gemaakt voor iedereen wat al met al zeer geslaagd was verlopen. De jongeren wilden nog perse naar het dorp ’s avonds en dat hebben ze geweten want ik wilde wel heel lang met ze blijven maar dan moest men wel de volgende dag alle troep in de kantine opruimen, haha. Helaas was er geen geld voor vuurwerk beschikbaar omdat dit jaar de portemonnee wel erg klein was hebben we alleen geld voor essentiële spullen en in het dorp was er alleen vuurwerk van de enkeling die het geld er wel voor had. Het was desondanks supergezellig en ik lag pas rond 05.00 in mijn bedje. Vooral een rondje foto’s maken op het plein was lollig maar let maar niet op de kwaliteit van de foto’s want volgens mij is mijn camera een beetje beschadigd door oververhitting of zoiets en maak het ding veelal zeer gruizige foto’s.
Ook mijn laptop heeft de nodige schade door regen water en wat nog meer want de O blijft hangen waardoor ik telkens stukken tekst moet op schonen. Als je ergens een O teveel ziet staan, ik was het niet.
Overigens heeft men al een week of wat een nieuwe presidente: Mevr. Dilma van de arbeiders partij heeft de immens populaire Lula opgevolgd als baas der bazen. Ze is van plan om door te gaan waar ze,onder Lula, gebleven was met de sociale hervormingen in dit land. De hervormingen zijn onder Lula goed uitgepakt maar met wat vreemde bij effecten. Zo heeft de regering een redelijk basaal maar essentieel sociaal stelsel gemaakt voor mensen die zorg nodig hebben of geen eigen kapitaal hebben als pensioen. Je krijgt geld uit de pot als je meedoet met scholing en vaccinatie programma’s en als je tijdens je werkzame leven hebt bijgedragen aan het pensioenfonds dan krijg je het geld met rente terug als pensioen. En het heeft goed gewerkt. Mensen die wat weten, gezond zijn en 3 keer per dag eten worden veel vaker aangenomen dan mensen die vergaan van de honger en aldoor ziek zijn. De potjes met geld zijn alleen zo ingericht om snel veel mensen binnen het programma te krijgen en van werk of pensioen te voorzien.
Introducing een nieuw fenomeen van de afgelopen 2 jaar. Vrijgezelle 60-ers trouwen met vrouwen in de 30. Meneer gaat het hoekje om en vrouwlief cashed geld en langer dan de regering lief is eerlijk gezegd. Met name als deze vrouwen niet in een programma zitten waar ze wel wat aan hebben dan krijgen ze dus geld zonder te participeren zoals dat in de krant staat (al stijgt het besteedbaar inkomen wel van een andere groep, haha) .
Zo zijn er nog andere dingen zoals mensen met veel duurdere ziektes die net zo veel (weinig) krijgen als mensen met een simpelere aandoening.
Het maakt dat er , als een olievlek een ander soort land zich aan het uitbreiden is maar dat tegelijkertijd sociale verdelingen verergert. Als men in een sociaal programma moet zitten eer men aan werk komt dan heb je een groot probleem als de poot bij de overheid op is en vele mensen Als je bijvoorbeeld te ver weg woont of gewoon niet kan leren, toevallig al gevaccineerd was door een andere organisatie dan heb je een probleem erbij.
Differentiatie (als dat een goed woord is) moet nog aankomen hierzo en vooral ook specifieke zorg voor specifieke doelgroepen. Dat zal nog wel duren maar men is op de goede weg hier en mits er geen grote terugval plaats heeft dan zullen veel mensen er in 2020 veel beter voorstaan.
De vraag is wie de race haalt en wie niet. Ook de kinderen van de Sitio vallen enigszins buiten de boot wat dit betreft. Geen familie = geen persoon die jou kan inschrijven bij een sociaal project en je raakt achterop. Vaak moeten volwassenen ook familie zijn van kinderen voordat de overheid geld geeft aan de kids. Particuliere cursussen en scholen kan maar is duur dus daarom zijn er de Paidrinhas/Maidrinhas. Deze personen zijn sponsoren van een kind of groepje kinderen zonder volwassenen in hun leven om ze te helpen scholing te volgen of anderzijds aan hun toekomst te werken. Men volgt natuurlijk wel de nodige basisscholing doe door de overheid geboden wordt maar dat is vaak niet genoeg om aan werk te komen en/of de huidige sociale laag te ontkomen.
Maar goed.
Wat mijzelf betreft ben ik totaal niet tevreden over de afgelopen maand. Ik heb weinig spelletjes ondernomen met de kids en relatief veel (wacht)tijd in mijn antenne en computers plan gestoken. Dat leidde niet tot heel veel en gezien mijn gebroken ritme kwam er bar weinig uit mijn handen. Als was een hele dag bomen zagen wel leuk. We hebben een paar Eucalyptus bomen verwijderd die voor alle antennes stonden en hopelijk scheelt het qua signaal sterkte een hoop.
Eigenlijk lijkt het wel of ik de 2e maand pas echt heb moeten wennen hier. Het blijkt maar dat ik nogal structuurbehoeftig ben en dat heb ik bij de baas ook aangegeven. Deze vond het echter best als ik mijn ’s middags op de kinderen zou storten en ’s ochtends op de computers. Al met al zijn er wel veel leuke dingen gebeurt natuurlijk en was het natuurlijk vakantie voor iedereen, toch ben ik niet tevreden. Hopelijk volgende week beter en ik heb tijd ingeroosterd gekregen om met de kinderen/jongeren allerlei activiteiten te gaan doen.
Ik heb zelf ingeroosterd wat ik ga doen en gemaild wat ik min of meer van plan ben. Niet teveel detail ook overigens want het gaat altijd anders met de jongeren maar ik hoop over een week of wat te melden dat men weet hoe Rugby werkt.
Deze week ben ik naar Belo Horizonte gegaan om wat op adem te komen maar het is hier steenkoud… en saai. Je weet het wel meteen als je hier bent want het landschap ligt bezaait met pen mijnen waar de “ijzeren borst” uitgegraven wordt. Alles getuigt k van industriële nijverheid. De hoofdstad hier zit vol met hoofdkantoren van grote industrieën. De minairas zoals ze zichzelf nemen zijn erg gericht op het succes van hun staat en je ziet aan het gedrag en taal gebruik dat je hier dieper in Brazilië zit dan elders. Rio is bijvoorbeeld meer gericht op het buitenland dan BH. Dat heeft ook zo een vervelend kantje.
Ik ben hier namelijk niet alleen voor de rust maar ook om materiaal te zoeken (routers) voor mijn antenne plan voor op de sitio maar dat heeft bijkans 3 dagen gekost. Deze stand steekt een beetje vreemd in elkaar. Iedereen lijkt te weten waar de winkels zitten met de dingen die ik nodig heb maar als ik er eenmaal ben dan is , of de winkel weg, of er is niks te vinden en men stuurt mij naar een andere winkel. Tevens kreeg ik het nodige commentaar over mijn taalgebruik en ging men alleen maar met meer volume praten toen ik vroeg wat duidelijker te praten. Zo heb ik dinsdag, woensdag en donderdag rondgebanjerd tot ik hopeloos de laatst mogelijke winkel binnenstapte. Daar kwam ik een kerel tegen (stel je een kleine dikke waggelende man voor met een Yosemite Sam snor en een diepe grommende stem) deze man begreep mijn verhaal wel en toverde zo 2 routers tevoorschijn die ik nodig heb. Vervolgens liet hij mij met koffie en koek in de winkel wachten terwijl hij met z’n auto thuis nog 2 ging halen. Het kan dus wel!
Deze dingen ga ik op de sitio ombouwen tot dd-wrt routers (google is je vriend als je wilt weten wat het is) om het zendvermogen op te krikken van deze dingen. Samen met wat parabool antennes hoop ik antenne 3 helemaal af te hebben. Het Netwerk op de sitio werkt nog niet naar mijn zin en zonder een werkende telefoon lijn valt er weinig uit te proberen helaas.
Verder heb ik bar weinig gedaan hier en hang ik vandaag alleen maar in mijn hotel rond. Morgen ga ik op bezoek in Ouro Preto de toerist uithangen en zondag wat shoppen en een museum bekijken om maandag vroeg weer terug te gaan. Het eten is wel goed in deze stad net als de drank maar buiten het arbeidersmuseum, centrale station en Ouro Preto heeft deze stad bar weinig te bieden. Tijdens het winkelen (kansloos rondlopen) zag ik hoe een dikke kerel ruzie kreeg met 2 zwervers die het leuk vonden de corpulente man treiteren.
Jammer voor de zwervers werden ze besprongen door omstanders en vastgehouden tot de militaire politie er bij was. Aangezien ze zich verzetten kreeg er eentje er van langs met een meter lange wapenstok met als gevolg dat de man op de grond bleef liggen tot de ambulance er was. In de tussentijd namen de agenten verklaringen af terwijl 1tje bij het “slachtoffer" bleef staan.
De dag erop zag ik hoe een andere zwerver bijdehand deed naar een voorbijganger en die voorbijganger haalde meteen uit met diens paraplu waarop de zwerver het op een lopen zette terwijl omstanders er achteraan gingen. Dit was in een markthal waar ik ook meerdere arrestaties zag plaatshebben waarvan 1-tje met getrokken wapens. Ik heb dus het idee dat je hier meer Brasil tegenkomt dan in Rio.
Toegegeven de rellen van een paar weken terug waren erger maar hier in Belo zie je toch meer kleine narigheidjes die je in Rio dan weer niet ziet, vandaag de dag.
De volgende keer weer naar Rio!
Mocht je nog overwegen om een bedrag te storten waarmee je mijn plan kan helpen, doe dat alsjeblieft. Ik kom nog maar 400 euro tekort voor het streefbedrag en als ik dat heb dan moet het te doen zijn midden Januari internet te hebben.
ps. als je op flickr een onscherpe foto ziet van een lachend meisje, in een zwart hemd, kijk dan ff naar d'r nek en hals. De paarse vlekken zijn de geheelde brandwonden van vader's sigaretten.
http://www.flickr.cm/roflastc voor foto’s.
Het is nu schoolvakantie in Brazilië en dat is te merken aan alles wat het lijkt wel trager en meer ongeorganiseerd te gaan dan ooit.
Het heeft bv. Weken geduurd voordat de internet verbinding in Pequeri was hersteld en zelfs het hele dorp zat een dag of wat zonder verbinding met de buiten wereld. Dat betekende dan weer niet dat er niks te doen was want ik heb kerst doorgebracht bij een familie thuis. Het geval wilde namelijk dat niet alle kinderen met Kerst op verlof konden naar hun families. Sommigen hebben echt niemand en om hen toch een uitje te gunnen zijn ze mee gegaan naar de huizen van de medewerkers van de boerderij.
Aldaar kreeg men ruim te eten en zijn we daar 4 a 5 dagen gebleven. Het eten was fantastisch en in ruime hoeveelheid aanwezig. Het slapen was echter lastig en daar bleek ook een groot verschil in met wat ik gewend ben. Er waren wel matrassen aanwezig maar die waren stuk voor stuk zo dun dat je toch wel op de grond lag. Vervolgens loopt door de nacht en vroege ochtend jan en alleman in en uit voor werk of andere dingen dus na 2 nachtjes was ik aardig moe. Het was er niet minder gezellig door al was ik wel te duf om 2 woorden tegelijk te zeggen.
In het dorp had men de boel aangekleed met veel kerstverlichting en vuurwerk en mochten de kinders heeel lang op blijven. Vooral voor de pubers was het een belangrijk weekend want ze konden langer dan ooit met hun vriendje of vriendinnetje rondhangen rond het plein. Helaas ook wel een vechtpartijtje maar dat lag volgens de mensen om mij heen aan die ene kerel die altijd ruzie zoekt met iedereen.
Oud en nieuw was net zo leuk maar dan wel op de boerderij met iedereen gezamenlijk in de kantine voor een grootsch maal. Ik had met mijn collegea wafels en oliebollen gemaakt voor iedereen wat al met al zeer geslaagd was verlopen. De jongeren wilden nog perse naar het dorp ’s avonds en dat hebben ze geweten want ik wilde wel heel lang met ze blijven maar dan moest men wel de volgende dag alle troep in de kantine opruimen, haha. Helaas was er geen geld voor vuurwerk beschikbaar omdat dit jaar de portemonnee wel erg klein was hebben we alleen geld voor essentiële spullen en in het dorp was er alleen vuurwerk van de enkeling die het geld er wel voor had. Het was desondanks supergezellig en ik lag pas rond 05.00 in mijn bedje. Vooral een rondje foto’s maken op het plein was lollig maar let maar niet op de kwaliteit van de foto’s want volgens mij is mijn camera een beetje beschadigd door oververhitting of zoiets en maak het ding veelal zeer gruizige foto’s.
Ook mijn laptop heeft de nodige schade door regen water en wat nog meer want de O blijft hangen waardoor ik telkens stukken tekst moet op schonen. Als je ergens een O teveel ziet staan, ik was het niet.
Overigens heeft men al een week of wat een nieuwe presidente: Mevr. Dilma van de arbeiders partij heeft de immens populaire Lula opgevolgd als baas der bazen. Ze is van plan om door te gaan waar ze,onder Lula, gebleven was met de sociale hervormingen in dit land. De hervormingen zijn onder Lula goed uitgepakt maar met wat vreemde bij effecten. Zo heeft de regering een redelijk basaal maar essentieel sociaal stelsel gemaakt voor mensen die zorg nodig hebben of geen eigen kapitaal hebben als pensioen. Je krijgt geld uit de pot als je meedoet met scholing en vaccinatie programma’s en als je tijdens je werkzame leven hebt bijgedragen aan het pensioenfonds dan krijg je het geld met rente terug als pensioen. En het heeft goed gewerkt. Mensen die wat weten, gezond zijn en 3 keer per dag eten worden veel vaker aangenomen dan mensen die vergaan van de honger en aldoor ziek zijn. De potjes met geld zijn alleen zo ingericht om snel veel mensen binnen het programma te krijgen en van werk of pensioen te voorzien.
Introducing een nieuw fenomeen van de afgelopen 2 jaar. Vrijgezelle 60-ers trouwen met vrouwen in de 30. Meneer gaat het hoekje om en vrouwlief cashed geld en langer dan de regering lief is eerlijk gezegd. Met name als deze vrouwen niet in een programma zitten waar ze wel wat aan hebben dan krijgen ze dus geld zonder te participeren zoals dat in de krant staat (al stijgt het besteedbaar inkomen wel van een andere groep, haha) .
Zo zijn er nog andere dingen zoals mensen met veel duurdere ziektes die net zo veel (weinig) krijgen als mensen met een simpelere aandoening.
Het maakt dat er , als een olievlek een ander soort land zich aan het uitbreiden is maar dat tegelijkertijd sociale verdelingen verergert. Als men in een sociaal programma moet zitten eer men aan werk komt dan heb je een groot probleem als de poot bij de overheid op is en vele mensen Als je bijvoorbeeld te ver weg woont of gewoon niet kan leren, toevallig al gevaccineerd was door een andere organisatie dan heb je een probleem erbij.
Differentiatie (als dat een goed woord is) moet nog aankomen hierzo en vooral ook specifieke zorg voor specifieke doelgroepen. Dat zal nog wel duren maar men is op de goede weg hier en mits er geen grote terugval plaats heeft dan zullen veel mensen er in 2020 veel beter voorstaan.
De vraag is wie de race haalt en wie niet. Ook de kinderen van de Sitio vallen enigszins buiten de boot wat dit betreft. Geen familie = geen persoon die jou kan inschrijven bij een sociaal project en je raakt achterop. Vaak moeten volwassenen ook familie zijn van kinderen voordat de overheid geld geeft aan de kids. Particuliere cursussen en scholen kan maar is duur dus daarom zijn er de Paidrinhas/Maidrinhas. Deze personen zijn sponsoren van een kind of groepje kinderen zonder volwassenen in hun leven om ze te helpen scholing te volgen of anderzijds aan hun toekomst te werken. Men volgt natuurlijk wel de nodige basisscholing doe door de overheid geboden wordt maar dat is vaak niet genoeg om aan werk te komen en/of de huidige sociale laag te ontkomen.
Maar goed.
Wat mijzelf betreft ben ik totaal niet tevreden over de afgelopen maand. Ik heb weinig spelletjes ondernomen met de kids en relatief veel (wacht)tijd in mijn antenne en computers plan gestoken. Dat leidde niet tot heel veel en gezien mijn gebroken ritme kwam er bar weinig uit mijn handen. Als was een hele dag bomen zagen wel leuk. We hebben een paar Eucalyptus bomen verwijderd die voor alle antennes stonden en hopelijk scheelt het qua signaal sterkte een hoop.
Eigenlijk lijkt het wel of ik de 2e maand pas echt heb moeten wennen hier. Het blijkt maar dat ik nogal structuurbehoeftig ben en dat heb ik bij de baas ook aangegeven. Deze vond het echter best als ik mijn ’s middags op de kinderen zou storten en ’s ochtends op de computers. Al met al zijn er wel veel leuke dingen gebeurt natuurlijk en was het natuurlijk vakantie voor iedereen, toch ben ik niet tevreden. Hopelijk volgende week beter en ik heb tijd ingeroosterd gekregen om met de kinderen/jongeren allerlei activiteiten te gaan doen.
Ik heb zelf ingeroosterd wat ik ga doen en gemaild wat ik min of meer van plan ben. Niet teveel detail ook overigens want het gaat altijd anders met de jongeren maar ik hoop over een week of wat te melden dat men weet hoe Rugby werkt.
Deze week ben ik naar Belo Horizonte gegaan om wat op adem te komen maar het is hier steenkoud… en saai. Je weet het wel meteen als je hier bent want het landschap ligt bezaait met pen mijnen waar de “ijzeren borst” uitgegraven wordt. Alles getuigt k van industriële nijverheid. De hoofdstad hier zit vol met hoofdkantoren van grote industrieën. De minairas zoals ze zichzelf nemen zijn erg gericht op het succes van hun staat en je ziet aan het gedrag en taal gebruik dat je hier dieper in Brazilië zit dan elders. Rio is bijvoorbeeld meer gericht op het buitenland dan BH. Dat heeft ook zo een vervelend kantje.
Ik ben hier namelijk niet alleen voor de rust maar ook om materiaal te zoeken (routers) voor mijn antenne plan voor op de sitio maar dat heeft bijkans 3 dagen gekost. Deze stand steekt een beetje vreemd in elkaar. Iedereen lijkt te weten waar de winkels zitten met de dingen die ik nodig heb maar als ik er eenmaal ben dan is , of de winkel weg, of er is niks te vinden en men stuurt mij naar een andere winkel. Tevens kreeg ik het nodige commentaar over mijn taalgebruik en ging men alleen maar met meer volume praten toen ik vroeg wat duidelijker te praten. Zo heb ik dinsdag, woensdag en donderdag rondgebanjerd tot ik hopeloos de laatst mogelijke winkel binnenstapte. Daar kwam ik een kerel tegen (stel je een kleine dikke waggelende man voor met een Yosemite Sam snor en een diepe grommende stem) deze man begreep mijn verhaal wel en toverde zo 2 routers tevoorschijn die ik nodig heb. Vervolgens liet hij mij met koffie en koek in de winkel wachten terwijl hij met z’n auto thuis nog 2 ging halen. Het kan dus wel!
Deze dingen ga ik op de sitio ombouwen tot dd-wrt routers (google is je vriend als je wilt weten wat het is) om het zendvermogen op te krikken van deze dingen. Samen met wat parabool antennes hoop ik antenne 3 helemaal af te hebben. Het Netwerk op de sitio werkt nog niet naar mijn zin en zonder een werkende telefoon lijn valt er weinig uit te proberen helaas.
Verder heb ik bar weinig gedaan hier en hang ik vandaag alleen maar in mijn hotel rond. Morgen ga ik op bezoek in Ouro Preto de toerist uithangen en zondag wat shoppen en een museum bekijken om maandag vroeg weer terug te gaan. Het eten is wel goed in deze stad net als de drank maar buiten het arbeidersmuseum, centrale station en Ouro Preto heeft deze stad bar weinig te bieden. Tijdens het winkelen (kansloos rondlopen) zag ik hoe een dikke kerel ruzie kreeg met 2 zwervers die het leuk vonden de corpulente man treiteren.
Jammer voor de zwervers werden ze besprongen door omstanders en vastgehouden tot de militaire politie er bij was. Aangezien ze zich verzetten kreeg er eentje er van langs met een meter lange wapenstok met als gevolg dat de man op de grond bleef liggen tot de ambulance er was. In de tussentijd namen de agenten verklaringen af terwijl 1tje bij het “slachtoffer" bleef staan.
De dag erop zag ik hoe een andere zwerver bijdehand deed naar een voorbijganger en die voorbijganger haalde meteen uit met diens paraplu waarop de zwerver het op een lopen zette terwijl omstanders er achteraan gingen. Dit was in een markthal waar ik ook meerdere arrestaties zag plaatshebben waarvan 1-tje met getrokken wapens. Ik heb dus het idee dat je hier meer Brasil tegenkomt dan in Rio.
Toegegeven de rellen van een paar weken terug waren erger maar hier in Belo zie je toch meer kleine narigheidjes die je in Rio dan weer niet ziet, vandaag de dag.
De volgende keer weer naar Rio!
Mocht je nog overwegen om een bedrag te storten waarmee je mijn plan kan helpen, doe dat alsjeblieft. Ik kom nog maar 400 euro tekort voor het streefbedrag en als ik dat heb dan moet het te doen zijn midden Januari internet te hebben.
ps. als je op flickr een onscherpe foto ziet van een lachend meisje, in een zwart hemd, kijk dan ff naar d'r nek en hals. De paarse vlekken zijn de geheelde brandwonden van vader's sigaretten.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley